📰 Przytulanie od dzieciństwa do dorosłości

Autor: admin Data: 2017-11-28 13:53:08

Przytulanie jest zupełnie naturalnym odruchem. Ma znaczenie w relacjach rodzinnych, jest ważna na każdym etapie naszego życia od dzieciństwa aż do dorosłości. Jaki wpływ na nasze życie i osobowość ma przytulanie?

Potrzeba przytulania w dzieciństwie

Przytulanie zazwyczaj jest naturalnym odruchem, który wykazują rodzice w stosunku do swojego dziecka. Jest to sposób na okazanie miłości, danie poczucie bezpieczeństwa i sprawia przyjemność zarówno stronie przytulającej, jak i przytulanej. Dla dzieci przytulanie jest bardzo ważne, to nie tylko pusty gest, ale przede wszystkim prosty sposób na pokazanie pozytywnych emocji oraz zbudowanie więzi. Z tego też powodu dzieci często przytulają wszystkich, nie tylko rodziców, chętnie przytulają się też do przedmiotów czy zwierząt. Taki gest w ich dziecięcym języku oznacza “lubię Cię i jesteś dla mnie ważny”.

Przytulanie to nie tylko sposób pokazania emocji, ale także sposób na uspokojenie dziecka, które na przykład płacze po upadku, czy rozstaniu z kimś bliskim. Dotyk pomaga dzieciom oswoić się z wieloma codziennymi sytuacjami, na przykład z zabiegami pielęgnacyjnymi - wiele dzieci początkowo boi się na przykład kąpieli. Dotyk rodziców może uspokoić dziecko, a przytulanie jest najlepszą formą dotyku dla małego człowieka.

Dlaczego przytulanie kojarzy się małym dzieciom tak pozytywnie? Noworodkom pozwala on poczuć się, jak w łonie matki - delikatny ucisk i ciepło wpływa na nie uspokajająco, podobna zależność jest widoczna także u starszych dzieci. Poza tym przytulanie kojarzy się dzieciom podświadomie z karmieniem piersią, a jak wiadomo, dla dzieci jest to czynność nie tylko zapełniająca brzuch, ale też działająca uspokajająco.

Brak przytulania wpływa na dorosłe życie

Brak przytulania w relacji rodzic-dziecko zazwyczaj wiąże się z problemami emocjonalnymi i napięciem, może być efektem niekochania dziecka przez rodzica. Czasami jest to tylko czasowe (wynik np. depresji poporodowej), ale są też rodzice, którzy sami mają różne problemy i nie są w stanie zapewnić potrzeb emocjonalnych swojego dziecka. Brak przytulania w dzieciństwie pozbawia uczucia miłości i bezpieczeństwa, co odbija się na dorosłym życiu człowieka.

Niekochane dzieci w dorosłym życiu mogą wykazywać objawy niestabilności emocjonalnej, są bardziej skoro do uwikłania się w skomplikowane, toksyczne związki, mają słabo rozwiniętą inteligencję emocjonalną (nie potrafią odczytywać, zrozumieć emocji innych). Dorośli, którzy w dzieciństwie nie byli często przytulanki, mają niskie poczucie własnej wartości i wykazują się brakiem zaufania.

Przytulanie w okresie nastoletnim

Okres nastoletni nie bez powodu jest nazywany okresem buntu. To czas, kiedy dużo dzieje się w sferze “ja” młodego człowieka, ale też czas, kiedy hormony szaleją. Zaczynają się pierwsze miłostki, chęć podobania się nie tylko płci przeciwnej, ale też zaimponowania kolegom i koleżankom, dzieci zaczynają mieć swoje własne zdanie (niejednokrotnie odmienne od zdania rodziców), nie szukają już z nimi takiego kontaktu, są bardziej otwarte na doświadczenia, więc poczucie bezpieczeństwa, które daje im rodzina, schodzi niejako na drugi plan.

W tym okresie nastolatki nadal przytulają się do rodziców, ale zdecydowanie rzadziej, a w niektórych rodzinach, gdzie pojawiają się spore napięcia na linii dziecko-rodzic, przytulanie jest okazjonalne i raczej jest tylko społecznym gestem. Dlaczego jednak w okresie nastoletnim nastolatki nie chcą się przytulać z dorosłymi tak często? Duże znacznie ma tutaj społeczeństwo. W oczach społeczeństwa młody mężczyzna powinien być męski, a przytulanie jest widziane jako oznaka słabości i zniewieścienia. Wiele osób już kilkuletnim dzieciom mówi rzeczy w stylu “taki duży a przytula mamę!” co pokazuje, jakby to była czynność wstydliwa. Dlatego też nastolatki nie chcą, żeby rodzice przytulali ich w towarzystwie znajomych, bo mogą zostać wyśmiani i zawstydzeni.

Przytulanie w okresie nastoletnim w stosunku do rówieśników zaczyna mieć też kontekst seksualny. Lata nastoletnie są bowiem czasem, kiedy młodzież odkrywa swoją seksualność, eksperymentuje, uczy się czerpania fizycznej przyjemności z ukochaną osobą. Przytulanie, które dla dziecka jest platoniczne i buduje więzi emocjonalne, w okresie nastoletnim może wiązać się z pobudzeniem seksualnym, a długie sesje przytulania są raczej zarezerwowane dla kochanków, a nie członków rodziny.

Przytulanie w życiu dorosłym

Dorosłość jest czasem, kiedy przytulamy się zazwyczaj tylko z bliskimi nam osobami. Po burzy hormonów i wraz z budowaniem rodziny i rozwijaniem więzi społecznych, przytulanie niekoniecznie wiąże się z miłością fizyczną i pożądaniem. Mimo to dorosłe osoby przytulają się zdecydowanie za mało, dlaczego? Także tutaj duże znaczenie ma społeczeństwo - platoniczne przytulanie między dorosłymi dla wielu osób jest dziwne, bo odbierane jest jako intymna czynność. Do tego dochodzi rosnące grono osób, które w dorosłym życiu nie są w stałej relacji z kimś albo nie mają bliskich obok siebie na co dzień, więc nie mają po prostu do kogo się przytulić.

Przytulanie ma jednak duże znaczenie także dla dorosłego człowieka. Pozwala złagodzić napięcie i pozbyć się stresu, wzmacnia poczucie bezpieczeństwa, poprawia relacje między innymi osobami, sprawia, że w naszym organizmie wydziela się hormon szczęścia. Przytulanie podnosi także naszą odporność i jest po prostu przyjemnym sposobem na spędzenie czasu.

Właśnie z potrzeby przytulania coraz więcej osób zostaje snugglersem, czyli osobą, która oferuje płatne przytulanie innym. Snugglersi nie osądzają osób, które chcą się do nich przytulić, co pozwala całkowicie pozbyć się uczucia, że to co robimy, może zostać odebrane za wstydliwe czy niewłaściwe. Sesje przytulania ze snugglersem pozwalają się zrelaksować, a osoby, które skorzystały z takiej możliwości, na pewno z chęcią skorzystają z niej jeszcze nie raz!